Bu sene 2-9 Temmuz tarihleri arasında okulum Enka Lisesi’nden öğrenci ağırlıklı 21 kişilik bir grup olarak Şanlıurfa’daydık. Amacımız 2010 yazından beri sürdürdüğümüz bir sosyal sorumluluk çalışması olan Urfa Projesi’ni devam ettirmek, bu kapsamda Urfa’nın ekonomik geliri düşük fakat oldukça kalabalık bir semtinde bulunan Gençlik Merkezi’ne gitmek ve yedi gün boyunca orada yüzlerce çocukla eğitim ve eğlencenin iç içe girdiği bir ortam yaratarak kaliteli zaman geçirmekti. Bir hafta boyunca her yıl daha da geliştirdiğimiz ve arttırdığımız; sanat, tiyatro, gitar, satranç, spor gibi atölyeleri açarak her bir çocuğun farklı etkinliklere katılmasını, bu sırada da sosyal ve bilişsel yeteneklerini geliştirip bireysel olarak özgür kimliğini oluşturabilmesini sağlamaya çalıştık. Bir haftalık çalışma sonucunda ise yine her sene yaptığımız gibi bir gösteri ve sergi günü düzenledik. Bu günde öğrencilerin tiyatro ve dans gösterileri, gitar ve şarkı dinletileri sunuldu ve sanat çalışmalarında ortaya koydukları her türlü emek ürünü Gençlik Merkezi’nin duvarlarında sergilendi. Böylece çocuklar anne babalarının, arkadaşlarının, öğretmenlerinin ve daha pek çok tanımadıkları kişinin karşısında kendi yaratıcılıkları ve yeteneklerini öz güvenle, yüreklilikle ve başarıyla sunabilmenin hazzını yaşadılar.

Her sene orada geçirdiğimiz yalnızca bir haftanın çocukların heveslerini, hayallerini ve geleceğe dair vizyonlarını fark edilir bir şekilde geliştirdiğini, gerek oradaki öğretmenlerden gerekse velilerden duymak önümüzdeki senelerde bu projeyi devam ettirmek adına bizi yüreklendirdi. Zamanla birbirlerinden rica etmeyi, birbirlerine saygı duymayı ve hoşgörü göstermeyi öğrenmelerini gözlemlemek bizim için başlı başına bir mutluluk kaynağıydı. Sahneye çıkışlarında bazen dilleri dolansa da, mikrofonu her tutuşlarında elleri titrese de her seferinde yürekleri gururla ve güvenle doldu. Tabii ki tek taraflı değildi bu gelişim. Onların küçük bedenlerinde kocaman yürekleri olduğunu görmek, yalnızca bir gülümseme karşılığında bir insana sınırsız sevgi besleyebileceklerine tanık olmak liseli gençler olarak bizi bu projede en çok etkileyen unsurdu sanırım. Nitekim Urfalı çocukların bize sundukları karşılıksız sevgi ve sık sık gösterdikleri saf dürüstlük yaşamlarımızda bu denlisini pek gözlemleyemediğimiz değerlerdi.

Gençlik Merkezi’ndeki çocuklardan ayrılacağımız günü, gösteri gününü anımsıyorum. Son konuşmayı yapmak üzere mikrofonu elime almıştım. Gösteri boyunca kendinden emin duran ellerim şimdi tıpkı sesim gibi titriyordu. Tüm gücümle teşekkür ettim çocuklara. Onlara bir şeyler öğretmek adına başlattığımız bu projede bize yaşamımızda ender rastlayacağımız eşsiz değerler öğrettikleri ve unutulmaz deneyimler yaşattıkları için; bir gülümseyişimizle bize kucak açtıkları için. Her birinin gözleri parlıyordu. Sonsuz bir minnet duydukları bu ‘’farklı’’ ablaların, abilerin kendilerine teşekkür etmesi garip geliyordu onlara kuşkusuz; öylesine bir alçakgönüllülük sarmıştı yüreklerini.

Bugün rahatlıkla söyleyebilirim ki Urfa Projesi’nin bugün sahip olduğum bireysel kimliğim üzerindeki olumlu etkisi çok büyük. Bu etkiyi anlayabilmek için sanırım ne okumak ne de görmek yeterli; yalnızca bunu ”yaşamak” kafi.

10.09.12