“Sus” dedim
Ama her zamanki gibi
Susamadım
Ne bir bardak aşka
Ne bir damla yaşama
Susamadım yokluğunda

Kaşlarıyla kızdı,
“Susamam” dedi
Gamzeleriyle gülümsedi:
“Hiç konuşmadım ki susayım”
Ve sonra kulakları sağır edici bir sessizlik fısıldadı

Emir verdim bu kez
“Konuş!
Gül, kız, bağır, sev!”
Yüzüme baktı
Belirsiz bir tebessüm geçti yüzünden
Sözlerimi içine çekti
Sözsüz bir nefes verdi geriye.

Haykırdım,
“Susamazsın, susamazsın sen!”
Kurumuş dudaklarına yağmur damladı
Kocaman bir fısıltı fırlattı yüzüme:
“Geçti”
Paramparça dilimde iki harf dudaklarımı zorladı:
“Ne?
Ne geçti?”
Yapılan bir espriyi anlamamışım gibi,
İnce bir alayla yanıtladı
“Zaman”
“Sus!” diye haykırdım
Geçti, artık geçti, biliyordum
Yalvardım sessizce
“Susa!
Yağmura, suya susa!”
Duymadı, görmedi de
Anladım
Belki de yaşamımda ilk kez
Anladım.
Çünkü o
Gözleriyle duyardı
Dudaklarıyla dokunur,
Elleriyle tadardı.
Çünkü o
Kulakları kör
Gözleri sağır kalmasın diye
Yaşamı yüreğiyle avuçlardı.

Sevde Kaldıroğlu
23.12.11